Twijfels en Freek Vonk

Ze is negentien en volop aan het genieten van het eerste jaar van het studentenleven. Na het VWO, waar ze naar eigen zeggen hard voor moest knokken, heeft ze zich ingeschreven voor de studie rechten. Momenteel studeert ze in Leiden, of studeren, ze heeft het vooral naar haar zin in de vele kroegjes, tijdens de gezellige avonden met haar huisgenoten en bij de wekelijkse sportclub.

Ik heb nog niet veel voor m’n studie gedaan moet ik bekennen, ze zit tegenover me en haalt schuldbewust haar schouders op. Het is niet dat ik niet wil, maar iets houdt me gewoon tegen. En ik begrijp het niet zo goed, ik had altijd een drive om mijn VWO te halen want ik wilde persé studeren, maar nu volg ik een studie en lijkt het alsof mijn drive helemaal weg is. Misschien had ik er gewoon iets anders van verwacht, ze staart even uit het raam waar we een postbode voorbij zien lopen. Het lijkt me dus heerlijk om je werk te kunnen doen met muziek in je oortjes en even aan niets te hoeven denken, zegt ze met een zucht.

Ik word gek van mijn eigen getwijfel, het blijft maar malen in mijn hoofd. Het studentenleven bevalt me goed maar het is net alsof ik geen energie heb om te studeren. Ik weet ook helemaal niet of ik de studie wel leuk vind, eigenlijk wil ik het liefst iets met dieren doen in een tropisch regenwoud. Ik ben gek op de jungle, altijd al geweest, ik kijk het liefst National Geographic en naar de filmpjes van Freek Vonk, kinderachtig he? Ze peilt mijn gezicht om te kijken wat ik er van vind. Ik vind niks kinderachtig geef ik toe, ik luister zelf nog steeds naar Kinderen voor Kinderen, dus ik ben wel de laatste die iets kinderlijk vind. We schieten in de lach.

En, gaat ze verder, ik weet wel waar het vandaan komt hoor, mijn vader wilde vroeger graag advocaat worden maar het bleek te hoog gegrepen, hij heeft volgens mij het gevoel dat hij gefaald heeft en is nu heel erg trots dat ik rechten studeer. Hij vertelt het aan iedereen en ik wil hem niet teleurstellen, ze bijt op haar lip en ik zie tranen opwellen in haar ogen.

Wat zou je het liefste willen, vraag ik haar voorzichtig. Haar schouders zakken iets naar voren en haar blik gaat naar haar armen die over elkaar rusten op tafel. Ik zou het liefst even niets doen, misschien twee maanden op reis en verder genieten van de tijd in Leiden en goed nadenken over wat ik echt wil. Het is even stil, we nemen beide een slok van onze thee.
Ach, wat zeg ik nu eigenlijk, ik hoef daar helemaal niet over na te denken, want ik wil iets doen met dieren en natuur, dat voel ik diep van binnen.

En wat zou dan nu een goede stap kunnen zijn? Een diepe zucht klinkt door de kamer, het gesprek aangaan met mijn ouders, maar daar zie ik zo tegenop.
Misschien pakken ze het wel heel goed op, geef ik aan, en kan je er een mooi gesprek over voeren met je vader.
Hij is wel heel gek op natuurfilmpjes zegt ze met een glimlach, hij gaat in het weekend vaak vogels spotten. Misschien dat ik dit weekend met hem mee ga en er dan over ga beginnen. Dat lijkt me een mooi idee zeg ik.

Wie weet word ik later wel een soort nieuwe Freek Vonk, zegt ze wanneer ze opstaat, dat lijkt me echt fantastisch.

Drie weken later krijg ik een appje, ”Papa reageerde heel goed, hij wil vooral dat ik gelukkig ben. Ik ben gestopt met mijn studie en vertrek volgende maand naar Zuid-Amerika, mijn vader gaat de eerste twee weken mee. Vogels spotten!”